Of dat je nu de Dhammapada leest, de woorden van Boeddha. Of de evangeliën van het Nieuwe Testament, leven en leringen van Christus. Je komt daarin een harde kern tegen!
Dat liefde wet is, een universele wet. Dus waaraan zelfs Marsmannetjes zich aan dienen te houden, zogezegd. En dat zelfvervulling van jou geen beter mens maakt en de wereld niet echt verder zal helpen!
Boeddha en Christus spraken daar geheel op hun eigen manier over!
Boeddha sprak over de uitblussing van het ego en Christus over de wil van God.
Liefde is wet maar geen regel die politie achter je aan laat komen als je die regel overtreedt. Liefde werkt dan ook in het verborgene, want diep in ons hart weten we wat we werkelijk in oprechtheid, eerlijkheid, en zuiverheid doen, nietwaar? Als we toch bijbedoelingen hebben, ergens ook zelf beter van willen worden, zal dat ook duidelijk zijn of worden aan onszelf, lijkt me!
Toen Saulus in al zijn oprechtheid Joodse volgelingen van Jezus vervolgde, ja zelfs tot in de dood, geloofde hij heilig in wat hij deed. Hij zag deze volgelingen als overtreders van belangrijke Joodse wetten. Ze geloofden in een man die zei dat hij een was met God en zichzelf ook zag als de Messias! Maar het Joodse gezag van die tijd verwierp dat, veroordeelde dat nadrukkelijk! Zagen Jezus als een misleider!… Hij kreeg daarom de doodstraf en wie openlijk hem wilde blijven volgen, het evangelie bleef brengen, werd eenvoudigweg vervolgd!…
Saulus dacht dus dat ie goed deed maar had hij ook de liefde? Kende hij werkelijk de liefde van God? Ergens was hij dus niet zuiver. Als onze oprechtheid, eerlijkheid geen liefde kent, zoekt het eigenlijk enkel zichzelf, zijn eigen gelijk, nietwaar?
Toen de Joden een overspelige vrouw wilden doden overeenkomstig hun wet en Jezus mening daarover vroegen, antwoordde hij met: ‘Laat wie zonder zonde is, de eerste steen werpen.’
Kijk eens eerst naar jezelf voor dat je met een vinger naar anderen gaat wijzen.
Ze zeggen dat liefde niet oordeelt maar ik zeg daarbij: mensen echter wel! We zijn niet alleen van God maar ook van de aarde. We hebben instincten en emoties. We kunnen hard en direct reageren. Wie daarbij niet ook God kent, de universele liefde in zijn of haar leven mist alles.
Enkel in en door liefde kunnen we buiten het kadertje van het brein treden, anders niet.
Als onze geest enkel een is met het lichaam, zullen we ook samen met het lichaam sterven en denken, geloven dat we dood zijn en als een spook, soort hersenschim, de aarde blijven bezoeken. Er zal sprake zijn van een oneindige reïncarnatie, zoals het boeddhisme voor staat. Het nirvana of de hemel betekent licht en thuiskomst maar dan moet je jezelf ook als licht realiseren, lijkt me!
Verlichting is nu. Als we hier en nu niet het rijk van God of de Waarheid kunnen onderkennen zal de dood werkelijk een dood voor ons inhouden. En betekent leven enkel opnieuw hier geboren worden, zoals een aardworm terug keert in de aarde ook al heeft ie zijn kop even laten zien. Het eeuwig leven betekent meer dan deze wereld. Omdat liefde de deur is. En als we liefde niet onderkennen blijft de deur gesloten, ja zelfs voor vrede hier op aarde voor iedereen!
Liefde staat voor een win-win situatie zonder daarbij alleen maar aan jezelf te hoeven denken. Door liefde kunnen we van de ander houden als van onszelf en dan heb ik het niet over eigen, zoals je kinderen. Maar over wildvreemde mensen, elders, waar en wanneer dan ook. Liefde maakt ons echt universeel.
